آزاده زارعی بازیگر نقش باران در سریال «آوای باران» از اتفاقاتی که در مواجهه با مردم برایش می افتد، گفت و اینکه سیندرلا آخر سریال همه را غافلگیر می کند.

سریال «آوای باران» به کارگردانی «حسین سهیلی زاده» مدتی است که هر شب از شبکه سه سیما روی آنتن می رود و با توجه به ماجرای دراماتیکی که دارد توانسته مخاطبان بسیاری را به خود جلب کند.

یکی دیگر از موارد مورد توجه در این سریال، استفاده «سهیلی زاده» از بازیگران و چهره های جدید است که توانسته اند در مقابل چهره های باسابقه تر تلویزیون خوب عمل کنند.

«آزاده زارعی» بازیگر نقش باران یکی از این بازیگران جدید است که ماجراهای سریال حول محور شخصیت او می گردد.

زارعی متولد 10 خرداد سال 1368 است و کارگردانی خوانده.

آنچه در ادامه می خوانید گفتگو با این بازیگر خوش آتیه است:

*درباره حضورتان در تلویزیون بگویید. چهر ه تان برای مخاطب چهره جدیدی است.

-بله. در حقیقت «آوای باران» اولین سریالی است که بازی کرده ام.

*پس قبلا تجربه حضور جلوی دوربین را داشته اید.

-بله یک کار دیگر قبلا کار کرده ام ولی همان طور که گفتم این سریال، اولین سریالی است که در آن حضور داشته ام.

*چه شد که برای حضور در این سریال انتخاب شدید؟

-در حقیقت تیم آقای سهیلی زاده با من تماس گرفتند و من به ایشان معرفی شدم. از من تست گرفته شد و تا آخرین لحظه که جلوی دوربین آمدم، نمی دانستم که برای این نقش انتخاب شده ام.

*چقدر با نقش باران آشنایی داشتید؟ با پیچ و خم های داستان آشنا بودید؟

- توضیحی که فقط به من دادند این بود که «باران» یک شخصیت 2 وجهی است. یک دختری است که بچگی اش را در یک خانواده مرفه گذرانده است. در واقع این دوگانگی بود که هم ذات بچگی اش را نگه دارد با فرهنگی که درآن رشد پیدا کرده است و هم وجهی که از نشست و برخاست با تیم شکیب در او رسوخ کرده است.

*گاهی هم خیلی «لات» می شود.

-دقیقاً طبق صحبت هایی که با آقای سهیلی زاده کرده بودم، باران فقط جاهایی که عصبانی می شود، لحن لاتی اش بیرون می زند و در باقی موارد ذات دختر شاهزاده و مؤدبش را دارد. فقط جاهایی که عصبانی می شد این لحنش بالا می رفت. یعنی در برخورد با موقعیت ها لحنش عوض می شد.

*ایفای نقش یک لات برای یک دختر خانم که تجربه اول سریال خود را سپری می کند، مقداری سخت است. برای رسیدن به وجه لاتی باران، مشاهداتی هم داشتید یا فقط تمرین کردید؟

-شیوه مشاهده که در مورد چنین آدمی راحت است. چون اطراف ما پر از آدم هایی است که این ویژگی ها را دارند. فقط کافی است نگاهی به سر چهارراه ها و پشت چراغ قرمزها داشته باشیم. مملو از خانم ها و بچه های کار است که ما بدون توجه از کنارشان عبور می کنیم. فقط کافی است مدتی در حرکات و رفتارشان دقت کنیم تا نوع لحنشان را پیدا کنیم.

من پیش از این مشاهدات با آقای سهیلی زاده خیلی حرف زدم و شخصیت باران با راهنمایی های ایشان و البته شخصیت پردازی نویسندگان در فیلمنامه به «باران» رسیدم.

حتی یک جاهایی باران زیادی «لات» می شد که آقای سهیلی زاده جلوی آن را می گرفت و می گفت که نه زیاد است و کمش کن.

در مجموع تمام این چیزها، نویسنده، کارگردان و خود بازیگر به نظرم در مجموعه ای اتفاق افتاد که این لحن و این بازی اتفاق افتاد.

*باران گاهی اوقات با همان لحن لاتی خود دیالوگ های وزن دار و شعرگونه هم می گوید.

-آنها کاملا نوشته نویسنده ها بود که من فقط تلاش کردم لحن درست را هنگام ادای آنها بگیرم تا به این دیالوگ ها لطمه وارد نشود.

*سریال پُرقسمت «آوای باران» اولین حضور شما در تلویزیون است. فیلمنامه کامل نیست و شما هم به چنین فضاهایی اشراف نداشتید. این موضوع برایتان سخت نبود؟ -فکر می کنم نه. درست است که سریال است اما در زندگی عادی هم تو خبر نداری که یک ساعت دیگر قرار است چه اتفاقی برایت بیفتد. اتفاقاً به نظرم این هوش و ذکاوت تیم ما را می رساند که تو می روی بازی می کنی و نمی دانی بعدش چه اتفاقی قرار است برایت بیفتد. این موضوع به نظر من کمک می کند به حس بازیگر. من اگر بدانم بعدا قرار است چه اتفاقی بیفتد ناخودآگاه روی بازیم تاثیر می گذارد.

*در سریال به شما می گویند «سیندرلا». آنچه که در کودکی برای او اتفاق افتاده شبیه به ماجرای قصه سیندرلاست. البته همین موضوع این حس را برای مخاطب ایجاد می کند که قرار است در آخر قصه نیز همه چیز شبیه داستان سیندرلا به خیر و خوشی تمام شود.

-واقعاً هم تا به حال یک بخشی از زندگی اش شبیه سیندرلاست. «باران» زندگی دیگری دارد، مال یک جای دیگری است، کودکی اش چیز دیگری است و الان همه شرایطش عوض شده است.

ادامه مطلب.......